รวมสาวสวย-สาระน่ารู้-วาไรตี้-ขำขัน-เทคโนโลยี

โคอาล่า
โคอาล่าไม่ใช่สัตว์ในตระกูลหมี แต่จัดอยู่ในกลุ่มสัตว์จำพวกจิงโจ้ ตัวเมียจะมีกระเป๋าหน้าท้อง สำหรับให้ลูกอ่อนอาศัยอยู่ จากการที่มันมัลักษณะรูปร่าง หน้าตาเหมือนหมี ทำให้คนส่วนมากเรียกมันว่า หมีโคอาล่า
ประวั ติโคอาล่า
ค.ศ. 1798 มีบันทึกครั้งแรกสุดที่พบโคอาล่า พบโดยชาวยุโรปชื่อ John Price ค.ศ. 1803 ข้อมูลรายละเอียดของโคอาล่าเริ่มถูกตีพิมพ์ใน Sydney Gazette ค.ศ. 1816 นักธรรมชาติวิทยาชาวฝรั่งเศส Blainwill ตั้งชื่อทางวิทยาศาสตร์ให้ ชื่อว่า Phascolarctos ซึ่งมาจากภาษากรีก โดยเกิดจากคำ 2 คำ รวมกัน คือคำว่า กระเป๋าหน้าท้องของจิงโจ้ และคำว่า หมี (leather pouch และ bear) ต่อมานักธรรมชาติวิทยาชาวเยอรมัน Goldfuss ได้ตั้งชื่อที่เฉพาะเจาะจงลงไปเป็น cinereus ซึ่งหมายถึง สีขี้เถ้า
โคอาล่าในประเทศไทย
ขณะนี้ประเทศไทยมี โคอาล่า จำนวน 4 ตัว ในสวนสัตว์เชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ ตอนนี้ใครไปเที่ยวก็ได้ชมโคอาล่า และ หมีแพนด้า ในคราวเดียวกัน
โคอาล่าทั้ง 4 ตัว ประเทศไทยได้รับมอบจากประเทศออสเตรเลีย ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่ออสเตรเลียจะมอบสัตว์สัญลักษณ์ของประเทศให้แก่ประเทศอื่น เรื่องนี้ วิลเลียม แพทเทอร์สัน เอกอัครราชทูตออสเตรเลียประจำประเทศไทย บอกว่า โคอาล่าเป็นสัตว์ประจำชาติออสเตรเลีย ชาวออสเตรเลียรักและหวงแหนเช่นเดียวกับช้างของประเทศไทยดังนั้นออสเตรเลียจึงมอบให้ ประเทศอื่นในกรณีที่มั่นใจว่าโคอาล่าจะอยู่ในสภาพแวด ล้อมที่เหมาะสมและได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดียิ่งเท่านั้นโคอาล่าทั้ง 4 ตัว เป็นเพศผู้ 2 ตัว คือ ไบรอัน อายุ 3 ปี และ ฟูล่า อายุ 4 ปี, ส่วนเพศเมียอีก 2 ตัว อายุ 3 ปี คือ ซิมสันทู และ โคโล่ สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดี สามารถกินใบยูคาลิปตัสทั้ง 10 ชนิดที่ปลูกในประเทศไทยได้อย่างไม่มีปัญหาถึงแม้ว่าหน้าตาโคอาล่าคล้ายสัตว์ในตระกูลหมี ซ้ำยังมีขนออกปุกปุย แต่โคอาล่าไม่ใช่หมี ความจริงเป็นสัตว์ในกลุ่มจำพวกจิงโจ้ ตัวเมียมีกระเป๋าหน้าท้องสำหรับให้ลูกอ่อนอาศัยอยู่ ดังนั้นเรียกอย่างถูกต้องคือ “โคอาล่า” (เฉย ๆ) ไม่ต้องมีคำว่าหมี

อาหารของโคอาล่า
อาหารของโคอาล่าคือ ใบยูคาลิปตัส กินได้วันละประมาณ 200-500 กรัม แม้ว่าใบยูคาลิปตัสมีสารอาหารน้อยมาก และยังมีสารที่มีพิษต่อสัตว์ แต่ฟันและระบบย่อยอาหารของโคอาล่าถูกปรับตัวพัฒนาสามารถทำลายพิษนั้นได้ ทำให้สามารถกินและย่อยใบยูคาลิปตัสได้
โคอาล่ามีอวัยวะที่ทำหน้าที่ในการย่อยไฟเบอร์ (ส่วนประกอบหลักของใบยูคาลิปตัส) ยาวมากถึง 200 ซม. ที่บริเวณอวัยวะนี้ มีแบคทีเรียที่ช่วยในการย่อยไฟเบอร์ให้กลายเป็นสารอาหารที่ดูดซึมได้ อย่างไรก็ตาม โคอาล่ามีการดูดซึมสารที่ได้จากการย่อยไฟเบอร์ไปใช้เพียงแค่ร้อยละ 25 ของที่กินไปเท่านั้น ส่วนน้ำในใบยูคาลิปตัสส่วนใหญ่ถูกดูดซึม ทำให้โคอาล่าไม่ค่อยหาน้ำกินจากแหล่งน้ำ ในแต่ละวัน โคอาล่าใช้เวลานอนถึง 16-18 ชั่วโมง เพื่อรักษาพลังงาน และสามารถเกาะกิ่งไม้นั่งหลับได้สบายมาก